Άντε γεια!

Μετά από αρκετό, πολύ είναι η αλήθεια, καιρό, επανερχόμαστε, παρότι όσο υπάρχει Αλέξης,τα λόγια μας χάνουμε,ο Κυριάκος θα σαρώνει, δεν θα τον νοιάζει τίποτα και θα κάνει και πλάκα,πως τάχα μου δήθεν,θα κάνει αλλαγές στα Υπουργεία (ρε Κυριάκο, τικτοκερ, παίζει δηλαδή να μην ξανακάνεις υπουργό τον πλέον αδιάφορο υπουργό ever;, αφού μια χαρά τα μάζεψε τα σταυρουδάκι α, τι μας δουλεύεις;)

Επανερχόμαστε λοιπόν όχι για να πούμε για το φιάσκο των διαγωνισμών φέτας, αλευριού, ελαιολάδου, όχι για τις αγωνίες της καθημερινότητας πια των Στελεχών για την υγεία των ίδιων και των προστατευόμενων μελών, όχι για το τεράστιο στεγαστικο προβλήματα, όχι για το ….ΑΓΧΟΣ των διακοπών (σε κάποια ΚΑΑΥ έχουμε ακούσει άριστα σχόλια για τους Διοικητές τους, θα επανέλθουμε), όχι για όλα αυτά που στους μαρμαρενιους διαδρόμους έχουν την «απάντηση», πως αφού έχουμε Στρατό και δουλεύει τα προβλήματα των Στελεχών είναι… πρόβλημα τους…

Επανερχόμαστε γιατί με το κύμα φυγής Στελεχών που ακούμε πως υπάρχει σε λίγο δεν θα υπάρχει Στρατός, έχουν ακούσει τίποτα για εμπειρία,πνεύμα μονάδας, συνέχεια, στις δερμάτινες πολυθρόνες της εξουσίας άραγε;

Δεν τους προβληματίζει που κάνουν ακόμα και εξαγορά ετών στο όπου φύγει φύγει; Δεν συμφωνούν πως όσο δεν υπάρχει μέριμνα ουσίας, αξιοπρεπείς αμοιβές, αμεταθετο το φαινόμενο θα συνεχίζεται και θα διογκώνεται; Δεν βλέπουν το πρόβλημα; Δεν τους νοιάζει; Δεν το αξιολογούν ως σοβαρό; Έχουν την λύση με την αναδιοργάνωση τον μικρό και ευέλικτο Στρατό που ακούμε από όταν γεννήθηκαμε;

Τα προβλήματα δεν λύνονται με λόγια και ευχολόγια ούτε φεύγουν αν δεν τα κοιτάς και η πραγματικότητα είναι πολύ επιμονή καρ…όλα…

Δυστυχώς….